တေစၦ

တေစၧ

အိပ္လို.မရ
ညၾကီးမင္းၾကီး၊ ထျပီးထိုင္ေန
ေမြ.ရာေတြလဲ၊ ေၾကမြတြန္.လိပ္
သိပ္စိတ္ညစ္တယ္၊ သတိျပယ္လြင့္
ခိုတြယ္စရာ၊ အတည္မက်။

အျပင္ဘက္မွာ
သစ္ရြက္ေတြၾကား၊ ၾကယ္ေလး ငါးပြင့္
စကားပင္အို၊ ကန္ေရစိုစြတ္
ဟိုမွာ လႈပ္လႈပ္၊ ငုတ္တုတ္လက္ကမ္း
စမ္းေလွ်ာက္သြားေန၊ ျမက္ခ်ဳံေတြထဲ
တေစၧ ငါကိုယ္တိုင္ပါပဲ။

ခုတင္ေျခရင္း
ျဖည္းနင္းရွပ္ရွပ္၊ မတ္တတ္ထလိုက္
ခန္း၀ကိုလာ၊ ၀ရန္တာမွာ
သည္မွာတစ္ေယာက္၊ တေစၧေျခာက္လွန္.
ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ.ၾကည့္၊ မ်က္ႏွာလွည့္စမ္း
တည့္တည့္လွမ္းျမင္၊ ေအာ္ငုိခ်င္မိ
တဆင္တည္းပဲ သူႏွင့္ငါ။

ျမစ္နက္ထဲမွာ
ငါ ေရနစ္ျမွဳပ္၊ ခ်မ္းျပီးကုပ္ေန
ကုကၠိဳကိုင္းၾကား၊ ငါေနနားလိုက္
ဘုရားေရွ့ေမွာက္၊ ဒူးေထာက္ေရာက္ျပန္။

ေမာပန္းလ်နွင့္
တစ္ေယာက္ေသာ ငါ၊ ငါမ်ားစြာမွ
ထလာလြင့္ပါး၊ ေမာင့္အနားကို
စကားေထြရာ၊ ငိုသံပါႏွင့္
ဘာမွမၾကား၊ ေမာင့္အနားမွာ
`ထသြား စို.ဆို၊ ေမ့ကို အိပ္မက္
မမက္ဘူးလား၊´ တေစၧျဖားေယာင္း
မႈန္မႊားစိတ္၀ယ္ အရိပ္ထင္။ ။


(တာရာမဂၢဇင္း၊ အတဲြ ၃၊ အမွတ္ ၂၀၊ ၁၉၄၇)


ၾကည္ေအး