ကိုယ္ေရးအတၳဳပၸတၱိအက်ဉ္း
ဗီယက္နမ္ကဗ်ာဆရာတစ္ေယာက္လုိ ငါေနထုိင္
ဂ်ေမကာကၽြန္းသားတစ္ယာက္လုိ ငါခံစား
အာဖရိကန္မုဆုိးတစ္ေယာက္လုိ ငါအိပ္စက္
ကုိလံဘီယာအလုပ္သမားတစ္ေယာက္လုိ ငါ႐ႈေမ်ာ္
ေၾသာ္. . .
ငါတပ္မက္တဲ့ ကမၻာႀကီး။
ငါးမန္းဟာ
ဆားငန္ေရနဲ႕ အသားတုံးငတ္သလုိ
ငါလည္း အခ်စ္နဲ႕ အသစ္ကုိ ငတ္မြတ္မိ
ေႏြဦး(၄၀)ရွိခဲ့ပါၿပီ။
ေႏြဦး(၄၀)႐ုပ္ရွင္မွာ
ဗီလိန္လည္း လုပ္ခဲ့ရ
ဇာတ္လုိက္လည္း ျဖစ္ခဲ့ရ
ေထာင္ေခ်ာက္လည္း နင္းခဲ့ရ
ပုိက္ကြန္လည္း ခ်ခဲ့ရ
ပ်ားရည္လည္း လ်က္ခဲ့ရ
ေဆးခါးႀကီးလည္း ေသာက္ခဲ့ရ
နတ္ျပည္လည္း တက္ခဲ့ရ
ငရဲျပည္လည္း က်ခဲ့ရ
ေသနတ္ပစ္ခန္းလည္း ႀကံဳခဲ့ရ
မင္းသမီးကုိလည္း နမ္းခဲ့ရ
စကတည္းက မွားခဲ့ၾကေတာ့
လမ္းေပ်ာက္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေတြအတြက္
စိတ္မပ်က္ေတာ့ဘူး။
"သခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္း"နဲ႕"အုိင္းစတုိင္း"ကုိ ႀကိဳက္ခဲ့တာ
"ကက္သရင္ဇီတာဂ်ဳံး"နဲ႕ေမာ္စီတုံးကုိ ႀကိဳက္ခဲ့တာ
"ေရာ့ခ္သီခ်င္း"နဲ႕ "အရက္ျပင္း"ကုိ ႀကိဳက္ခဲ့တာ
"ျပင္သစ္ေကာ္ဖီ"နဲ႕ "ဂ်င္းေဘာင္းဘီ"ကုိ ႀကိဳက္ခဲ့တာ
"မုန္႕ဟင္းခါး"နဲ႕ "မက္ေဒါနား"ကုိ ႀကိဳက္ခဲ့တာ
"ေနကာမ်က္မွန္"နဲ႕ "ၿခံထြက္သီးႏွံ"ကုိ ႀကိဳက္ခဲ့တာ
"မဟတၱမဂႏၵီ"နဲ႕ "မိုဒီဂလ်ာနီ"ကုိ ႀကိဳက္ခဲ့တာ
"ၿမိဳ႕မၿငိမ္း"နဲ႕ "ကပ္ကုိဘိန္း"ကုိ ႀကိဳက္ခဲ့တာ
"ငါးသေလာက္ဥ"နဲ႕ "မမႏု"ကုိ ႀကိဳက္ခဲ့တာ
ငါဟာ တကယ့္ကုိ ပုထုဇဥ္ပဲ။
ဒီမယ္ ငါ့တစ္ေယာက္တည္း
ေလခၽြန္ရင္း ေႁမြဖမ္းရင္း
ေပါက္ၿပဲေနတဲ့ ေန႔ေတြကုိ
ျပင္ဆင္ဖာေထးဖုိ႕ ႀကိဳးစားရင္း
ၿမိဳ႕ပတ္ရထားႀကီးနဲ႕အတူ
မိုးခ်ဳပ္ခဲ့သူပါ။ ။
မိုဃ္းေဇာ္
